Mijn pad als kunstenaar begon onverwachts, toen ik 37 weken zwanger was van mijn dochter. Na jaren zonder penseel lag er ineens een op de keukentafel—en ik voelde een onmiskenbare drang om te creëren. Vanaf dat moment wist ik: dit is wat ik moet doen.

Wat begon als een herontdekking van schilderen, groeide uit tot een diepe fascinatie voor natuurlijke pigmenten en het ambacht van verf maken. Dit veranderde de manier waarop ik de natuur zie. Ik ontdek nu een oneindige schakering aan tinten in de kleinste details: in de aarde onder mijn voeten, in een vergankelijk blad, in de gelaagdheid van een rotswand. De perfectie ligt juist in het imperfecte.

Het malen van pigmenten, het mengen van verf, het langzaam opbouwen van een schilderij—dit proces dwingt me om te vertragen, aandachtig te werken en echt te voelen wat ik maak. Het is niet alleen schilderen, maar een manier van zijn.

– Eva van Asperen –